در کشاف القناع (۲/۳۰۶) آمده است: ( اگر نمازگزار یک حرف از سوره فاتحه را ترک کند، تلاوت سوره فاتحه برای أو ثبت نشده است زیرا در حقیقت سوره فاتحه را تلاوت نکرده و تنها بخشی از آن را خوانده است و یا اگر یک تشدید از آن را به جا نیاورد کفایت نمی کند زیرا "تشدید" به منزله حرف است و حرف مشدد نماینده دو حرف است لذا اگر آن را به جا نیاورد در حقیقت حرف را به جا نیاورده است.ابن نصرالله در "شرح الفروع" می گوید: این حکم زمانی درست است که بعد از کوتاهی در ادای حرف از آن فاصله بگیرد و در موالات آن اخلال ایجاد کند اما اگر دیر نشده باشد و کلمه را دوباره به شکل صحیح تلاوت کند کفایت می کند زیرا این حالت همانند فردی است که کلمه را صحیح ادا نمی کند و سپس آن را اصلاح می نماید و نیز می گوید:این موارد موجب باطل شدن نمازش نمی شود به شرطی که تشدید را سهوا یا اشتباها ترک کرده باشد اما اگر آن را عمدا ترک کند طبق قاعده مذهب: این کار موجب باطل شدن نماز او می شود به شرطی که وارد رکن دیگری شده باشد و حکم آن مانند حکم سایر ارکان است نماز است لذا تا زمانی که قبل از انتقال به رکوع کلمه را اصلاح کند نمازش باطل نشده است؛ بهوتی در شرح سخن ابن نصرالله می گوید: این حکم نیاز به بررسی مجدد دارد زیرا سوره فاتحه یک رکن مستقل است و محل آن قیام می باشد و هر حرف از سوره فاتحه یک رکن مستقل نیست.و سؤال اين است: حقيقت اختلاف نظر ابن نصرالله و بهوتی در چیست؟و قول صحیح در این بین کدام است؟ و آیا (در مذهب حنبلی) کل سوره فاتحه رکن محسوب می شود یا اینکه هر یک از حروف آن به تنهایی رکن مستقل هستند؟
خلاف إبن نصرالله مع البهوتي حول قراءة الفاتحة؛