ای مؤمنان، تقوای  الله  را همانطور که شایسته ذات والای اوست پیشه  کنید  زیرا پیشه کردن  تقوی،  خیرات و برکات  را در زندگی تان به ارمغان  می آورد و مصیبت  ها را از شما دور  می کند  و توسط  آن به سعادت  و کامیابی دنیا و آخرت می رسید زیرا خداوند می فرماید: (إن للمتقين مفازا)یعنی: ( بی تردید برای پرهیزکاران کامیابی  است) النبأ/٣١ و خداوند  می فرماید: ( وينجي الله الذين اتقوا بمفازتهم لا يمسهم السوء ولا هم يحزنون(٦١))يعنى: ( و خداوند  پرهیزکاران را نجات می دهد و آنها را - کامیاب می کند و- به آرزوی شان می رساند و هیچ مصیبتی به آنان نمی رسد و اندوهگین نمی شوند) الزمر/٦١ پروردگارا ما را از بندگان  پرهیزکار و دوستان  صالح  خود قرار بده؛ ای مؤمنان؛ اساس تحقق تقوای خداوند  متعال در گرو اصلاح  قلب و پایداری  آن بر مسیر مستقیم می باشد زیرا قلب مکانی است که خداوند  متعال آن را بعنوان  محل نگریستن  خود قرار  داده  و رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( إن الله  لاينظر الي صوركم  و لا الي  اجسامكم  و لكن  ينظر  الي  قلوبكم) یعنی: ( خداوند - در پاداش دادن به اعمال- به ظاهر شما و بدن های تان  نمی نگرد  بلکه  به قلب های تان نگاه  می کند) و در روایت  دیگری با لفظ: ( و اعمالكم) يعنى: ( - علاوه  بر قلب های تان- به أعمال  تان نیز  نگاه  می کند)  بنابراین اساس تحقق رستگاری  و کامیابی  در اصلاح  قلب است و به همین  علت  است  که خداوند متعال  به ما دستور  داده  است تا نسبت  به پاک نگه  داشتن قلب های مان توجه ویژه ای داشته  باشیم زیرا اصلاح  آن موجب اصلاح  فرد و کوتاهی در توجه به آن موجب  فاسد  شدن عقیده و شخصیت  فرد می گردد بطوریکه  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( ألا وإن في الجسد مضغة، إذا صلحت صلح الجسد كله، وإذا فسدت فسد الجسد كله؛ ألا وهي القلب)يعني: (آگاه  باشید که در بدن، تکه گوشتی وجود دارد که اصلاح شدن آن  منجر به اصلاح شدن همه بدن  و فاسد شدن  آن منجر به فاسد گشتن همه بدن می گردد) خداوند می فرماید: (ذروا ظاهر الإثم وباطنه) يعني: ( گناهان آشکار  و پنهان  را رها  کنید)الانعام/۱۲۰ لذا  خداوند  متعال  به  ما دستور  داده  است  تا از گناهان  آشکار و پنهان برحذر  باشیم؛  گناهان  آشکار  گناهانی  هستند  که  در مقابل  چشم  و گوش مردم  انجام می شوند و یا مردم به هر طریقی از آنها مطلع می گردند و گناهان  پنهانی( قلبی)  گناهانی  هستند  که چشم ها آنها را نمی بینند و تنها ذاتی  که از کنه  دل  ها مطلع است آنها را می بیند؛  گناهان  پنهانی  ازجمله  عواملی  هستند  که بذر آفت ها و پلیدی های متعددی را در دل  میکارند و مانع از حرکت آن بسوی خداوند  می شوند و چه بسا آن را بمیرانند  و از سعادت  ابدی  محرومش  کنند. مردم به تندرستی و تقویت  بدن های شان  اهمیت  می دهند  اما  بسیاری  از آنها از اصلاح کردن  قلب های شان غافل  هستند و با وجود اینکه قلب ها محل نگریستن خداوند متعال و رضایتمندی او است اما توجهی به پاک نگاه  داشتن آن نمی کنند. آری؛ گناهان قلبی بسیار خطرناک هستند: فإن تنج منها  تنج من ذي  عظيمة***و إلا فإني  لا اخالك ناجيا  اگر از - گناهان قلبی- رهایی  یابی در واقع  از خطر بزرگی  نجات  یافته  ای وگرنه  گمان  نمی کنم  که نجات  بیابی ای مؤمنان؛ گناه  خطرناک حسادت که در زندگی بسیاری از مردم منتشر شده است از آفت هایی می باشد که آثار آن ابتدا در قلب ها و سپس در اعضای بدن و رفتارها  پدیدار  می شود که از آن به  خداوند پناه می بریم زیرا این بیماری  و آفت، که قلب را فاسد و سلامتی  آن را سلب می کند و آن را از جاده راست بسوی انحراف و کژی می کشاند، از بزرگ ترین مصیبت هایی  است که انسان را بر کشتی گناهان سوار می کند  و او را از منازل  تقوی  و ایمان دور می نماید؛ آری؛ گناهان  بسیار  بزرگی وجود دارند که اگر وارد قلب شوند آن را تباه و مکدر می کند که حسادت یکی از آن گناهان  است. حسادت یک بیماری شناخته شده قدیمی است تا جاییکه  برخی از علماء  گفته اند: اولین گناهی که در راستای نافرمانی خداوند انجام شده است حسادت  می باشد و این نظریه ای درخور تامل  است زیرا اولین تاثیر گناهان انحراف  قلب ها و دوری آنها از خداوند  متعال  می باشد. ای مؤمنان؛ انسان با ارتکاب به  حسد،  خود را گرفتار أنواع  گوناگونی  از گناهان  و طیف  متعددی  از جرم ها از قبیل  کفر و ظلم و تجاوز به حقوق، ریختن آبروی مردم و جلوگیری از ادای واجبات و سایر  آفت ها و پلیدی های دیگر  می کند. ای مؤمنان؛ رسول  الله  صلى الله  عليه  وسلم امتش را از حسادت کردن برحذر داشته  و خطر آن را در احادیث  بیشماری  بیان  کرده  که از آن جمله  می توان  به روایتی  که در صحیح مسلم از ابوهریره  رضی  الله  عنه  روایت  شده است اشاره  نمود که رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: (إياكم والظن، فإن الظن أكذب الحديث، ولا تحسسوا، ولا تجسسوا، ولا تحاسدوا، ولا تباغضوا، ولا تدابروا، وكونوا عباد الله إخوانا)یعنی: ( از ظن و گمان  سخت  بپرهيزيد  زیرا  ظن و گمان  دروغ  ترین  سخن  است و از کنجکاوی کردن در امور  شخصی و عیب  جویی  دیگران برحذر  باشید  و- نسبت  به یکدیگر- حسادت  نورزید و - از همدیگر- کینه  و دشمنی  به دل نگیرید  و به  همدیگر  پشت  نکنید و بندگان  خدا  و برادران  دینی همدیگر  باشید) رسول  الله صلى  الله  عليه  وسلم  میزان تاثیر منفی حسادت را بر دین بیان کرده است بطوریکه  در سنن ترمذی از زبیر بن عوام  رضی  الله  عنه  روایت شده است که رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: ( دب إليكم  داء  الأمم قبلكم الحسد و البغضاء) يعني: ( کینه و حسادت که از بیماری های امت ها میش از شما بودند در میان شما هم رخنه  کرده  است) بنگرید که رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  چگونه حسادت را به همراه کینه مطرح کرده است زیرا  شر و مصیبت های زیادی  از حسادت تراوش می کند که کینه و دشمنی  یکی از بارزترین  آنها  می باشد. و رسول الله  صلى  الله  عليه  وسلم  در بیان تاثیر  منفی حسادت  بر عملکرد  بندگان  می فرماید: ( و هي الحالقة، حالقة  الدين  لا حالقة  الشعر) یعنی: ( حسادت- و دشمنی- ریشه برکن است منظورم  کندن  ریشه  مو نیست بلکه ریشه  دین - بنده- را می کند) و این بدان علت است که حسادت، مسیر تدین و دین داری بنده را مختل  می کند  زیرا استقرار حسادت  در قلب، موجب کوری قلب شده و در نتیجه  صاحبش را در  پرتگاه  های مهلکی  از انواع  و  اقسام  آفت ها و پلیدی ها ساقط  می کنند. و رسول الله  صلى  الله  عليه  وسلم  به ما خبر داده  است  که حسادت، کارهای  نیک را از بین می برد  و پاداش  عبادت  ها را تباه  می کند بطوریکه  از ابوهریره  رضی  الله  عنه روایت شده  است که رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: ( إياكم  و الحسد  فإن  الحسد  يأكل  الحسنات  كما  تأكل  النار  الحطب) يعنى: ( از حسد ورزیدن  سخت  اجتناب کنید زیرا  حسادت-پاداش-کارهای نیک را از بین می برد همانطور  که  آتش، هیزم را می سوزاند)؛ به چوب ها و هیزم هایی که به آتش  انداخته  می شوند  بیندیشید  که چگونه آتش  را شعله  ورتر  می کنند  و به سرعت  تبدیل  به خاکستر بی فایده  می شوند،  حسادت نیز  در قبال  أعمال  صالح نیز همین عملکرد را دارد و پاداش  کارهای  نیک را از بین  می برد. ای مؤمنان؛ حسادتی  که در سنت مد نظر رسول الله صلى  الله  عليه  وسلم  می باشد و امتش را از آن برحذر داشته  است: ناپسند دانستن عطای  نعمت  خداوند بر انسان دیگر است بدین معنی که اگر انسان با دیدن نعمتی  در دست دیگران  ناراحت  شود دچار  حسادت شده است و اگر آرزوی  زوال آن نعمت خدادادی را از او داشته باشد  بداند  که علاوه بر حسد مرتکب  ظلم  و شرارت  بزرگ دیگری گشته است. بنابراین  برای حسود شدن انسان  همین قدر کافی است که از مشاهده  نعمت  های خدادادی مردم  ناراحت  شود  و اگر  خواستار  از بین رفتن نعمت آنان گردد و یا نسبت به زوال  آنها اقدامی   انجام  دهد در واقع  ظلم  و تجاوز -عملی- را به حسادت- که یک عمل  قلبی می باشد- افزوده است. ای مؤمنان؛ آرزوی برابری در خیر و فضل و حتی آرزوی پیشرفت در زمینه های نیکوکاری حسادت  محسوب  نمی شود زیرا  انسان در چنین  حالت هایی  خواستار  زوال  نعمت و امکانات  دیگران  نیست و تنها آرزو  دارد تا مانند آنها  یا بهتر  از آنها شود که در اصطلاح  به آن  رشک ورزیدن  یا غبطه  خوردن  می گویند  زیرا  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: (لا حسد إلا في اثنتين: رجل آتاه الله مالا فسلطه على هلكته في الحق، ورجل آتاه الله حكمة فهو يقضي بها و یعلمها) یعنی: ( حسادت( غبطه  خوردن) تنها در مورد دو نفر جایز  است: شخصی که خداوند  به او دارایی عطا کرده  و به او توفیق داده  است تا آن را در راه  خداوند  صرف کند و شخصی  که خداوند  به او علم عنایت  کرده  است و او توسط  آن حکم  می دهد و آن را می آموزد) بنابراین  اگر  شخص عالم  و فاضلی را مشاهده کردید که خداوند  با گفتار و راهنمایی هایش به بندگان  نفع  می رساند و  آرزو  نمودید  که همانند  او گردید تا کار خیری انجام دهید در این صورت  نه تنها مرتکب  حسادت  نگشته  اید بلکه این  تمنا  و خواسته تان  مشمول  پاداش نیز می گردد اما اگر در قلب خود نسبت  به فضل و دانش او احساس کراهت  داشته  باشید  و آرزوی  زوال  یا از بین رفتن  او را در خود بپرورانید در این صورت  مرتکب  حسادت شده اید که این آفت، طبق  فرمایش  رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم ریشه برکن است و پاداش  کارهای  نیک را از بین می برد  همانگونه  که آتش، هیزم  را می سوزاند. ای مؤمنان؛ حسد ورزیدن  در واقع  مخالفت  کردن و راضی  نشدن به تقدیر  خداوند متعال است و انسان  حسود باید بداند  که خداوند  در عطاء و منع  خود حکیم  است و از همه  بهتر  می داند  که چه  چیزی  را به چه کسی  بدهد و یا چه چیزی  را به چه کسی  ندهد و هیچ احدی نمی تواند  مانع  عطای  خداوند  شود و اگر شخصی  را از چیزی  منع  کند  هیچ احدی  نمی تواند  آن را به او عطاء کند؛ خداوند  می فرماید: (أهم يقسمون رحمت ربك ۚ نحن قسمنا بينهم معيشتهم في الحياة الدنيا ) يعنى: ( آیا آنها هستند که رحمت  پرودگار شما را در- بین  مخلوقات- تقسیم  می کنند؟ ما رزق و روزی  آنها  در زندگی دنیا میان شان  تقسیم  کرده ایم) الزخرف/٣٢ لذا فردی که با مشاهده کردن نعمتی در زندگی مردم  ناراحت  می شود در واقع  به تقسیم  بندی رزق و روزی خداوند  حکیم  که حکمران  حکمرانان و پرودگار  جهانیان است اعتراض  می نماید  بنابراین  شخص حسود نسبت به خداوند  متعال معترض است و در راستای زوال نعمت هایی  که خداوند بر اساس علم و حکمت خود  تقدیر و تقسیم کرده  است می کوشد و خداوند  می فرماید: (أهم يقسمون رحمت ربك ۚ نحن قسمنا بينهم معيشتهم في الحياة الدنيا ۚ ورفعنا بعضهم فوق بعض درجات)يعنى: ( آیا آنها هستند که رحمت  پرودگار شما را در- بین  مخلوقات- تقسیم  می کنند؟ ما رزق و روزی  آنها  در زندگی دنیا میان شان  تقسیم  کرده ایم و برخی از آنها را بر برخی دیگر  برتری  داده  ایم)الزخرف/٣٢ لذا  زمانی  که آرزوی داشتن  نعمتی  را در قلب تان دارید آن را از خداوند متعال که صاحب کائنات است  بطلبید  و دل های تان را به بندگان معطوف  نننمایید بلکه از خداوند متعال بخواهید  تا از فضل  خویش  به شما  عطاء  کند  همانطور  که  پرودگارمان  در خصوص مساله برتری  مردان  بر زنان  می فرماید: (ولا تتمنوا ما فضل الله به بعضكم علىٰ بعض ۚ للرجال نصيب مما اكتسبوا ۖ وللنساء نصيب مما اكتسبن ۚ)يعنى: ( چیزهایی  را که خداوند با آنها برخی از شما را بر برخی  دیگر برتری  داده  است را آرزو  نکنید- چرا که- هر یک از مردان و زنان  در آنچه  که کسب می کنند سهم و نصیبی  دارند) النساء/٣٢ و سپس در بیان به دست آوردن فضائل  می فرماید: ( واسألوا الله من فضله ۗ إن الله كان بكل شيء عليما) یعنی: ( و فضل خداوند  را از او بطلبید؛ بی تردید خداوند  نسبت  به  همه  چیز  آگاه  است)النساء/٣٢ پرودگارا می خواهیم  تا با فضل خود دل های مان  را از حسادت  و سایر  آفت ها و پلیدی ها  پاک کنی  و جای  آنها را با محبت و عظمت خود پر نمایی. این را گفته  و از خداوند  برای  خود و شما  طلب  آمرزش  دارم لذا  از خداوند  آمرزش  بطلبید  که او آمرزنده و مهربان  است. خطبه  دوم: حمد و ستایش از آن الله است، ذاتی  که آسمان  ها و زمین و تاریکی و روشنایی را آفرید لذا او را سپاس  می گویم  و با همه  عبارت های  خیر  ستایشش  می کنم و گواهی می دهم  که الله تنها معبود برحق است و محمد بنده و فرستاده او می باشد؛ سلام و درود  خداوند  بر محمد و خاندان  او و  اصحاب  ایشان و بر همه  کسانی  که  تا روز  قیامت  از راه  و روش ایشان پیروی می کنند باد؛ اما بعد: ای مؤمنان تقوای خداوند  را پیشه  کنید  و بدانید  که زیان  هر گناهی در نهایت  متوجه مرتکب  شونده  آن  می شود زیرا  خداوند  متعال  در بیان  فرجام  شوم  گناهان  می فرماید:  (من اهتدىٰ فإنما يهتدي لنفسه ۖ ومن ضل فإنما يضل عليها)يعنى: ( فردی که- راه  حق را می پوید و- هدایت می شود  هدایتش به نفع  خودش است و فردی که- راه حق را ترک کند و- گمراه  گردد گمراهی اش به زیان  خودش می باشد) الاسراء/١٥ بنابراین انسان  مؤمن  باید از این حقیقت  مطلع  باشد که هنگام ارتکاب به گناه خود او اولین فردی است که آتش فتنه را در  قلب  خود وارد می کند  و اگر توبه  نکند  مشمول  مجازات  خداوند  در دنیا  با آخرت  می گردد  لذا  بایستی  از خداوند  بترسد  و هرچه  سریعتر  توبه  کند  تا چه  بسا  مورد  مواخذه قرار  نگیرد  و از گناهانش گذشت  شود. ای  مؤمنان؛ حسادت آفتی شگرف است که هیچ سودی  جز زیان  برای صاحبش ندارد و اولین قربانی حسادت، شخص  حسود است که قلبش  را در مورد امکانات  و نعمت  های خدادادی  مردم پر از نفرت نموده  است لذا  شخص  حسود همواره در ناراحتی و اندوه به سر می برد و زندگی اش تلخ است تا جاییکه  گفته شده است: "هیچ ظالمی را  مانند شخص حسود، شبیه تر به مظلوم ندیده  ام" و برخی  از  مردم  در توصیف  حال  حسود  گفته  اند: " حسود غالبا  اندوهگین و افسرده است و نه تنها از لذت استفاده از نعمت  های  پیرامون  خودش محروم  است  بلکه  هر یک از نعمت  ها و امکاناتی  که  در نزد  مردم  مشاهده  می کند  به مثابه  اندوهی  در دل وی  وارد  می شود  و زندگی  همیشه به کامش  تلخ  است و این  مجازات  وی در دنیا می باشد: غم و اندوه بی مورد  و عدم  بهره  برداری  از نعمت  های دنیا  به همراه  از دست دادن  دین!!! لاحول  و لاقوة  إلا بالله و پناه به خداوند از خساراتمند  شدن در دنیا و آخرت. ای مؤمنان؛ حسادت با کارهای زیادی محقق می شود و انسان  را به سوی  گناهان  بزرگی  سوق  می دهد  لذا بر تک تک مؤمنان  واجب است تا دل های خود را از پلیدی های حسادت  پاک کنند  و جز در زمینه  های حق و هدایت باهم به رقابت نپردازند. ای مؤمنان؛ خداوند  به شما  دستور داده است  تا از گزند حسادت کنندگان  به او پناه  ببريد همانطور  که فرماید: (قل أعوذ برب الفلق(۱)من شر ما خلق(۲) ومن شر غاسق إذا وقب(۳)ومن شر النفاثات في العقد(٤)ومن شر حاسد إذا حسد(٥))یعنی: (- ای پیامبر- بگو: پناه  می برم  به پروردگار سپیده  دم (۱) از گزند  هر آنچه  که - خداوند - آفریده است (۲) و از گزند شب تاریک  که - سیاهی آن- کامل  می پوشاند (۳) و از گزند آنهایی که در گره  ها می دمند ( و سحر و جادو می کنند)(٤) و از گزند شخص حسود آنگاه  که حسادت می ورزد (٥))الفلق/١-٥ این سوره  بزرگ ترین  دارو برای  علاج  آفت حسادت  می باشد و به همین  دلیل  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم هر صبح و شام  و بعد از هر نماز و هنگام  خواب  آن را تلاوت  می فرمود  و این بیانگر سودمند  بودن  آن در راستای  دفع  زیان ها و اسباب جلب کننده  آنها می باشد لذا در تلاوت این سوره به همراه  سایر  اذکار کوشا  باشید  زیرا از اسباب  دفع  مصیبت  تلقی  می شوند. ای مومنان؛ شایسته  هر انسان  مؤمن  است تا با هر طریقی  که برایش  امکان دارد خود را از گزند  حسودان مصون  بدارد  و این مهم  با به کارگیری اسبابی  چند  محقق  می شود که از جمله می توان  به موارد  زیر  اشاره  نمود: - تقوی؛ پیشه  کردن  تقوای خداوند  سبب حصول خیرات  و دفع  مصیبت  ها از او می شود زیرا  خداوند  می فرماید: (إن الله يدافع عن الذين آمنوا) يعنى: (قطعا  خداوند  از مؤمنان  دفاع  می کند)الحج/٣٨؛  دفاع  خداوند  از بنده  مصادیق گوناگونی دارد که حفاظت  او از شر حسودان و گزند دشمنان در کمین  نشسته  یکی از آنها می باشد. یکی دیگر از اسباب  دفع  شر حسود، توبه  کردن  و بازگشت  بنده  بسوی پرودگارش  است و چه بسا برخی از مردم  از این مطلب تعجب  کرده  و بگویند: چگونه  ممکن است هم مورد  حسادت واقع  شوم  و هم طلب توبه کنم؟ چگونه  ممکن است به من ظلم شود و با این حال درخواست توبه  نمایم؟ پس به کلام ابن القيم  رحمه  الله  گوش  فرا بده  که  فایده زیادی دربردار و شنونده  را متوجه  این مطلب  می کند  که مصیبت ها و گرفتاری  های بنده ناشی  از عملکردهای اوست؛ ایشان  می فرمایند: ( فليس  للعبد  اذا  بغي  عليه، شيء  أنفع  من التوبة النصوح  الي الله تعالي) یعنی: ( هنگامی که بنده ای مورد ظلم و ستم  قرار می گیرد  هیچ چیز  برایش  سودمند  تر از توبه  خالصانه  به درگاه  خداوند  متعال  نیست) بنابراین هرگاه از سوی ظالمی  مورد  حسادت یا هر ستم دیگری  قرار  گرفتید با توبه ای خالصانه  به درگاه  خداوند  پناه  ببرید  زیرا  مصیبت وارده  به سبب گناهان تان است و خداوند می فرماید: (وما أصابكم من مصيبة فبما كسبت أيديكم ويعفو عن كثير)يعني: (هر مصیبتی  که  به  شما  می رسد  به  علت گناهانی  است  که  مرتکب  شده  آید-البته این در حالی است که-خداوند  از بسیاری  از  آنها (گناهان)  صرف  نظر می کند)الشوری/۳۰ الله اکبر؛ این است عدالت  الهی؛ لذا  بایست  بدانید  که خداوند تنها در مقابل گناهان تان  شما را مجازات  می کند به دلیل آنکه  می فرماید: (ما يفعل الله بعذابكم إن شكرتم وآمنتم ..)یعنی: (  خداوند چرا باید شما را عذاب کند اگر شما سپاسگذار- نعمت های  او باشید- و به او ایمان بیاورید؟)النساء/١٤٧ برای آنکه  خداوند از مجازات کردن ما و اینکه  ظلم دیگران را بر ما مسلط  کند  بی نیاز  است اما در مواقعی به سبب گناهان مان افرادی  را بر ما مسلط  می کند  تا از این  طریق  بسویش  بازگردیم و از جاده  گناه  منصرف  شویم. سلف امت  نیز  همین شیوه را در برابر مصیبت ها و ناملایمتی  های زندگی داشتند بطوریکه  وقتی یکی از آنان دچار گرفتاری میشد به خداوند  پناه  می برد وتجدید  توبه  می کرد  تا جاییکه  برخی از آنها وقتی از خانه  بیرون  می آمد و پای چهارپایش  می لغزید می گفت: فلان  گناه  و فلان  گناه  باعث شد تا پای مرکب من بلغزد؛ و برخی از آنها  اگر بدرفتاري  در اخلاق  همسرش مشاهده  می کرد  گناهی  را به یاد می آورد  و از آن توبه  می نمود. و از أسماء  دختر  ابوبکر  صدیق  رضی  الله  عنهما  نقل شده است که سر ایشان درد می کرد و او از شدت  درد به خود می نالید و سپس می گفت: ( و خداوند از  بیشتر آنها  گذشت  کرده است)ایشان با گفتن این جمله  به خودشان خاطر نشان می کردند که درد سرش ناشی از گناهانش است و خداوند از بیشتر آنها صرف  نظر  کرده  است. ولی ما در بسیاری  از  اوقات  که دچار گرفتاری  و مصیبت  می شویم  و در کارهای مان  شکست می خوریم  و به اهداف  مان  نمی رسیم  به جای  سرزنش  خودمان  دیگران  را مورد سرزنش قرار می دهیم  و فراموش  می کنیم  که مصیبت وارده ناشی  از گناهان  مان  بوده  است زیرا  خداوند  می فرماید: (وما أصابكم من مصيبة فبما كسبت أيديكم ويعفو عن كثير)يعني: (هر مصیبتی  که  به  شما  می رسد  به  علت گناهانی  است  که  مرتکب  شده  آید-البته این در حالی است که-خداوند  از بسیاری  از  آنها (گناهان)  صرف  نظر می کند)الشوری/۳۰ پرودگارا گناهان  ما را ببخش  و از آنها  درگذر  پرودگارا  ما به خویشتن  ستم  کرده  ایم  و اگر ما را مورد  آمرزش  خود قرار  ندهی  و بر ما رحم  نکنی  قطعا  از جمله زیانکاران خواهیم  شد. پرودگارا ما را از گزند  هر موجود  شروری حفظ  کن و گناهان  مان را بر ما مسلط  نفرما  و ما را بیامرز  و مشمول  رحمت  خویش  قرار  بده؛ پرودگارا  مسیر هدایت مان را به ما الهام  کن و ما را از گزند  نفس های مان  مصون  بدار  و ما را در راستای آنچه  که دوست داری و مورد  رضایتت  است موفق  بگردان و توفیق  گفتار و رفتار  شایسته  و تقوی را به ما ارزانی دار. پروردگارا امنیت  را در سرزمین های ما بگستران و حاکمان ما را اصلاح  نما و سرپرستی ما را به کسی واگذار  کن که از تو بترسد و جز در راستای  رضایت تو قدم برندارد. پرودگارا؛ما و برادران مان که در ایمان  آوردن  از ما سبقت  گرفته  اند  را بیامرز و در دل های مان  نسبت  به مؤمنان کینه  و دشمنی  قرار مده؛ پروردگارا؛ بی تردید  تو بسیار  شفیق و مهربان  هستی. پرودگارا  بر محمد و خاندان  او درود  بفرست  همانطور  که بر خاندان  ابراهیم  درود  فرستادی؛ بی تردید  تو بسیار  ستوده  شده  و باشکوه  هستی. شیخ دکتر / خالد بن عبدالله  المصلح "الحسد"

ای مؤمنان، تقوای  الله  را همانطور که شایسته ذات والای اوست پیشه  کنید  زیرا پیشه کردن  تقوی،  خیرات و برکات  را در زندگی تان به ارمغان  می آورد و مصیبت  ها را از شما دور  می کند  و توسط  آن به سعادت  و کامیابی دنیا و آخرت می رسید زیرا خداوند می فرماید: (إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا)یعنی: ( بی تردید برای پرهیزکاران کامیابی  است) النبأ/٣١ و خداوند  می فرماید: ( وَيُنَجِّي اللَّهُ الَّذِينَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لا يَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ(٦١))يعنى: ( و خداوند  پرهیزکاران را نجات می دهد و آنها را - کامیاب می کند و- به آرزوی شان می رساند و هیچ مصیبتی به آنان نمی رسد و اندوهگین نمی شوند) الزمر/٦١

پروردگارا ما را از بندگان  پرهیزکار و دوستان  صالح  خود قرار بده؛

ای مؤمنان؛ اساس تحقق تقوای خداوند  متعال در گرو اصلاح  قلب و پایداری  آن بر مسیر مستقیم می باشد زیرا قلب مکانی است که خداوند  متعال آن را بعنوان  محل نگریستن  خود قرار  داده  و رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( إن الله  لاينظر الي صوركم  و لا الي  اجسامكم  و لكن  ينظر  الي  قلوبكم) یعنی: ( خداوند - در پاداش دادن به اعمال- به ظاهر شما و بدن های تان  نمی نگرد  بلکه  به قلب های تان نگاه  می کند) و در روایت  دیگری با لفظ: ( و اعمالكم) يعنى: ( - علاوه  بر قلب های تان- به أعمال  تان نیز  نگاه  می کند)  بنابراین اساس تحقق رستگاری  و کامیابی  در اصلاح  قلب است و به همین  علت  است  که خداوند متعال  به ما دستور  داده  است تا نسبت  به پاک نگه  داشتن قلب های مان توجه ویژه ای داشته  باشیم زیرا اصلاح  آن موجب اصلاح  فرد و کوتاهی در توجه به آن موجب  فاسد  شدن عقیده و شخصیت  فرد می گردد بطوریکه  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: ( ألا وإن في الجسد مضغة، إذا صلحت صلح الجسد كله، وإذا فسدت فسد الجسد كله؛ ألا وهي القلب)يعني: (آگاه  باشید که در بدن، تکه گوشتی وجود دارد که اصلاح شدن آن  منجر به اصلاح شدن همه بدن  و فاسد شدن  آن منجر به فاسد گشتن همه بدن می گردد)

خداوند می فرماید: (ذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ) يعني: ( گناهان آشکار  و پنهان  را رها  کنید)الانعام/۱۲۰ لذا  خداوند  متعال  به  ما دستور  داده  است  تا از گناهان  آشکار و پنهان برحذر  باشیم؛  گناهان  آشکار  گناهانی  هستند  که  در مقابل  چشم  و گوش مردم  انجام می شوند و یا مردم به هر طریقی از آنها مطلع می گردند و گناهان  پنهانی( قلبی)  گناهانی  هستند  که چشم ها آنها را نمی بینند و تنها ذاتی  که از کنه  دل  ها مطلع است آنها را می بیند؛

 گناهان  پنهانی  ازجمله  عواملی  هستند  که بذر آفت ها و پلیدی های متعددی را در دل  میکارند و مانع از حرکت آن بسوی خداوند  می شوند و چه بسا آن را بمیرانند  و از سعادت  ابدی  محرومش  کنند.

مردم به تندرستی و تقویت  بدن های شان  اهمیت  می دهند  اما  بسیاری  از آنها از اصلاح کردن  قلب های شان غافل  هستند و با وجود اینکه قلب ها محل نگریستن خداوند متعال و رضایتمندی او است اما توجهی به پاک نگاه  داشتن آن نمی کنند.

آری؛ گناهان قلبی بسیار خطرناک هستند:

فإن تنج منها  تنج من ذي  عظيمة***و إلا فإني  لا اخالك ناجيا 

اگر از - گناهان قلبی- رهایی  یابی در واقع  از خطر بزرگی  نجات  یافته  ای وگرنه  گمان  نمی کنم  که نجات  بیابی

ای مؤمنان؛ گناه  خطرناک حسادت که در زندگی بسیاری از مردم منتشر شده است از آفت هایی می باشد که آثار آن ابتدا در قلب ها و سپس در اعضای بدن و رفتارها  پدیدار  می شود که از آن به  خداوند پناه می بریم زیرا این بیماری  و آفت، که قلب را فاسد و سلامتی  آن را سلب می کند و آن را از جاده راست بسوی انحراف و کژی می کشاند، از بزرگ ترین مصیبت هایی  است که انسان را بر کشتی گناهان سوار می کند  و او را از منازل  تقوی  و ایمان دور می نماید؛ آری؛ گناهان  بسیار  بزرگی وجود دارند که اگر وارد قلب شوند آن را تباه و مکدر می کند که حسادت یکی از آن گناهان  است.

حسادت یک بیماری شناخته شده قدیمی است تا جاییکه  برخی از علماء  گفته اند: اولین گناهی که در راستای نافرمانی خداوند انجام شده است حسادت  می باشد و این نظریه ای درخور تامل  است زیرا اولین تاثیر گناهان انحراف  قلب ها و دوری آنها از خداوند  متعال  می باشد.

ای مؤمنان؛ انسان با ارتکاب به  حسد،  خود را گرفتار أنواع  گوناگونی  از گناهان  و طیف  متعددی  از جرم ها از قبیل  کفر و ظلم و تجاوز به حقوق، ریختن آبروی مردم و جلوگیری از ادای واجبات و سایر  آفت ها و پلیدی های دیگر  می کند.

ای مؤمنان؛ رسول  الله  صلى الله  عليه  وسلم امتش را از حسادت کردن برحذر داشته  و خطر آن را در احادیث  بیشماری  بیان  کرده  که از آن جمله  می توان  به روایتی  که در صحیح مسلم از ابوهریره  رضی  الله  عنه  روایت  شده است اشاره  نمود که رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: (إيَّاكم والظنَّ، فإنَّ الظنَّ أكذبُ الحديث، ولا تحسَّسوا، ولا تجسَّسوا، ولا تحاسدوا، ولا تباغضوا، ولا تدابروا، وكونوا عباد الله إخواناً)یعنی: ( از ظن و گمان  سخت  بپرهيزيد  زیرا  ظن و گمان  دروغ  ترین  سخن  است و از کنجکاوی کردن در امور  شخصی و عیب  جویی  دیگران برحذر  باشید  و- نسبت  به یکدیگر- حسادت  نورزید و - از همدیگر- کینه  و دشمنی  به دل نگیرید  و به  همدیگر  پشت  نکنید و بندگان  خدا  و برادران  دینی همدیگر  باشید)

رسول  الله صلى  الله  عليه  وسلم  میزان تاثیر منفی حسادت را بر دین بیان کرده است بطوریکه  در سنن ترمذی از زبیر بن عوام  رضی  الله  عنه  روایت شده است که رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: ( دب إليكم  داء  الأمم قبلكم الحسد و البغضاء) يعني: ( کینه و حسادت که از بیماری های امت ها میش از شما بودند در میان شما هم رخنه  کرده  است) بنگرید که رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  چگونه حسادت را به همراه کینه مطرح کرده است زیرا  شر و مصیبت های زیادی  از حسادت تراوش می کند که کینه و دشمنی  یکی از بارزترین  آنها  می باشد.

و رسول الله  صلى  الله  عليه  وسلم  در بیان تاثیر  منفی حسادت  بر عملکرد  بندگان  می فرماید: ( و هي الحالقة، حالقة  الدين  لا حالقة  الشعر) یعنی: ( حسادت- و دشمنی- ریشه برکن است منظورم  کندن  ریشه  مو نیست بلکه ریشه  دین - بنده- را می کند) و این بدان علت است که حسادت، مسیر تدین و دین داری بنده را مختل  می کند  زیرا استقرار حسادت  در قلب، موجب کوری قلب شده و در نتیجه  صاحبش را در  پرتگاه  های مهلکی  از انواع  و  اقسام  آفت ها و پلیدی ها ساقط  می کنند.

و رسول الله  صلى  الله  عليه  وسلم  به ما خبر داده  است  که حسادت، کارهای  نیک را از بین می برد  و پاداش  عبادت  ها را تباه  می کند بطوریکه  از ابوهریره  رضی  الله  عنه روایت شده  است که رسول الله  صلی  الله  عليه  وسلم  فرمود: ( إياكم  و الحسد  فإن  الحسد  يأكل  الحسنات  كما  تأكل  النار  الحطب) يعنى: ( از حسد ورزیدن  سخت  اجتناب کنید زیرا  حسادت-پاداش-کارهای نیک را از بین می برد همانطور  که  آتش، هیزم را می سوزاند)؛ به چوب ها و هیزم هایی که به آتش  انداخته  می شوند  بیندیشید  که چگونه آتش  را شعله  ورتر  می کنند  و به سرعت  تبدیل  به خاکستر بی فایده  می شوند،  حسادت نیز  در قبال  أعمال  صالح نیز همین عملکرد را دارد و پاداش  کارهای  نیک را از بین  می برد.

ای مؤمنان؛ حسادتی  که در سنت مد نظر رسول الله صلى  الله  عليه  وسلم  می باشد و امتش را از آن برحذر داشته  است: ناپسند دانستن عطای  نعمت  خداوند بر انسان دیگر است بدین معنی که اگر انسان با دیدن نعمتی  در دست دیگران  ناراحت  شود دچار  حسادت شده است و اگر آرزوی  زوال آن نعمت خدادادی را از او داشته باشد  بداند  که علاوه بر حسد مرتکب  ظلم  و شرارت  بزرگ دیگری گشته است.

بنابراین  برای حسود شدن انسان  همین قدر کافی است که از مشاهده  نعمت  های خدادادی مردم  ناراحت  شود  و اگر  خواستار  از بین رفتن نعمت آنان گردد و یا نسبت به زوال  آنها اقدامی   انجام  دهد در واقع  ظلم  و تجاوز -عملی- را به حسادت- که یک عمل  قلبی می باشد- افزوده است.

ای مؤمنان؛ آرزوی برابری در خیر و فضل و حتی آرزوی پیشرفت در زمینه های نیکوکاری حسادت  محسوب  نمی شود زیرا  انسان در چنین  حالت هایی  خواستار  زوال  نعمت و امکانات  دیگران  نیست و تنها آرزو  دارد تا مانند آنها  یا بهتر  از آنها شود که در اصطلاح  به آن  رشک ورزیدن  یا غبطه  خوردن  می گویند  زیرا  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  می فرماید: (لا حَسَدَ إِلا فِي اثْنَتَيْنِ: رَجُلٍ آتَاهُ اللَّهُ مَالاً فَسَلَّطَهُ عَلَى هَلَكَتِهِ فِي الْحَقِّ، وَرَجُلٍ آتَاهُ اللَّهُ حِكْمَةً فَهُوَ يَقْضِي بِهَا و یعلمها) یعنی: ( حسادت( غبطه  خوردن) تنها در مورد دو نفر جایز  است: شخصی که خداوند  به او دارایی عطا کرده  و به او توفیق داده  است تا آن را در راه  خداوند  صرف کند و شخصی  که خداوند  به او علم عنایت  کرده  است و او توسط  آن حکم  می دهد و آن را می آموزد) بنابراین  اگر  شخص عالم  و فاضلی را مشاهده کردید که خداوند  با گفتار و راهنمایی هایش به بندگان  نفع  می رساند و  آرزو  نمودید  که همانند  او گردید تا کار خیری انجام دهید در این صورت  نه تنها مرتکب  حسادت  نگشته  اید بلکه این  تمنا  و خواسته تان  مشمول  پاداش نیز می گردد اما اگر در قلب خود نسبت  به فضل و دانش او احساس کراهت  داشته  باشید  و آرزوی  زوال  یا از بین رفتن  او را در خود بپرورانید در این صورت  مرتکب  حسادت شده اید که این آفت، طبق  فرمایش  رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم ریشه برکن است و پاداش  کارهای  نیک را از بین می برد  همانگونه  که آتش، هیزم  را می سوزاند.

ای مؤمنان؛ حسد ورزیدن  در واقع  مخالفت  کردن و راضی  نشدن به تقدیر  خداوند متعال است و انسان  حسود باید بداند  که خداوند  در عطاء و منع  خود حکیم  است و از همه  بهتر  می داند  که چه  چیزی  را به چه کسی  بدهد و یا چه چیزی  را به چه کسی  ندهد و هیچ احدی نمی تواند  مانع  عطای  خداوند  شود و اگر شخصی  را از چیزی  منع  کند  هیچ احدی  نمی تواند  آن را به او عطاء کند؛ خداوند  می فرماید: (أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ) يعنى: ( آیا آنها هستند که رحمت  پرودگار شما را در- بین  مخلوقات- تقسیم  می کنند؟ ما رزق و روزی  آنها  در زندگی دنیا میان شان  تقسیم  کرده ایم) الزخرف/٣٢ لذا فردی که با مشاهده کردن نعمتی در زندگی مردم  ناراحت  می شود در واقع  به تقسیم  بندی رزق و روزی خداوند  حکیم  که حکمران  حکمرانان و پرودگار  جهانیان است اعتراض  می نماید  بنابراین  شخص حسود نسبت به خداوند  متعال معترض است و در راستای زوال نعمت هایی  که خداوند بر اساس علم و حکمت خود  تقدیر و تقسیم کرده  است می کوشد و خداوند  می فرماید: (أَهُمْ يَقْسِمُونَ رَحْمَتَ رَبِّكَ ۚ نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۚ وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ)يعنى: ( آیا آنها هستند که رحمت  پرودگار شما را در- بین  مخلوقات- تقسیم  می کنند؟ ما رزق و روزی  آنها  در زندگی دنیا میان شان  تقسیم  کرده ایم و برخی از آنها را بر برخی دیگر  برتری  داده  ایم)الزخرف/٣٢ لذا  زمانی  که آرزوی داشتن  نعمتی  را در قلب تان دارید آن را از خداوند متعال که صاحب کائنات است  بطلبید  و دل های تان را به بندگان معطوف  نننمایید بلکه از خداوند متعال بخواهید  تا از فضل  خویش  به شما  عطاء  کند  همانطور  که  پرودگارمان  در خصوص مساله برتری  مردان  بر زنان  می فرماید: (وَلَا تَتَمَنَّوْا مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ ۚ لِلرِّجَالِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبُوا ۖ وَلِلنِّسَاءِ نَصِيبٌ مِمَّا اكْتَسَبْنَ ۚ)يعنى: ( چیزهایی  را که خداوند با آنها برخی از شما را بر برخی  دیگر برتری  داده  است را آرزو  نکنید- چرا که- هر یک از مردان و زنان  در آنچه  که کسب می کنند سهم و نصیبی  دارند) النساء/٣٢ و سپس در بیان به دست آوردن فضائل  می فرماید: ( وَاسْأَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا) یعنی: ( و فضل خداوند  را از او بطلبید؛ بی تردید خداوند  نسبت  به  همه  چیز  آگاه  است)النساء/٣٢

پرودگارا می خواهیم  تا با فضل خود دل های مان  را از حسادت  و سایر  آفت ها و پلیدی ها  پاک کنی  و جای  آنها را با محبت و عظمت خود پر نمایی.

این را گفته  و از خداوند  برای  خود و شما  طلب  آمرزش  دارم لذا  از خداوند  آمرزش  بطلبید  که او آمرزنده و مهربان  است.

خطبه  دوم:

حمد و ستایش از آن الله است، ذاتی  که آسمان  ها و زمین و تاریکی و روشنایی را آفرید لذا او را سپاس  می گویم  و با همه  عبارت های  خیر  ستایشش  می کنم و گواهی می دهم  که الله تنها معبود برحق است و محمد بنده و فرستاده او می باشد؛ سلام و درود  خداوند  بر محمد و خاندان  او و  اصحاب  ایشان و بر همه  کسانی  که  تا روز  قیامت  از راه  و روش ایشان پیروی می کنند باد؛ اما بعد:

ای مؤمنان تقوای خداوند  را پیشه  کنید  و بدانید  که زیان  هر گناهی در نهایت  متوجه مرتکب  شونده  آن  می شود زیرا  خداوند  متعال  در بیان  فرجام  شوم  گناهان  می فرماید:  (مَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيْهَا)يعنى: ( فردی که- راه  حق را می پوید و- هدایت می شود  هدایتش به نفع  خودش است و فردی که- راه حق را ترک کند و- گمراه  گردد گمراهی اش به زیان  خودش می باشد) الاسراء/١٥ بنابراین انسان  مؤمن  باید از این حقیقت  مطلع  باشد که هنگام ارتکاب به گناه خود او اولین فردی است که آتش فتنه را در  قلب  خود وارد می کند  و اگر توبه  نکند  مشمول  مجازات  خداوند  در دنیا  با آخرت  می گردد  لذا  بایستی  از خداوند  بترسد  و هرچه  سریعتر  توبه  کند  تا چه  بسا  مورد  مواخذه قرار  نگیرد  و از گناهانش گذشت  شود.

ای  مؤمنان؛ حسادت آفتی شگرف است که هیچ سودی  جز زیان  برای صاحبش ندارد و اولین قربانی حسادت، شخص  حسود است که قلبش  را در مورد امکانات  و نعمت  های خدادادی  مردم پر از نفرت نموده  است لذا  شخص  حسود همواره در ناراحتی و اندوه به سر می برد و زندگی اش تلخ است تا جاییکه  گفته شده است: "هیچ ظالمی را  مانند شخص حسود، شبیه تر به مظلوم ندیده  ام" و برخی  از  مردم  در توصیف  حال  حسود  گفته  اند: " حسود غالبا  اندوهگین و افسرده است و نه تنها از لذت استفاده از نعمت  های  پیرامون  خودش محروم  است  بلکه  هر یک از نعمت  ها و امکاناتی  که  در نزد  مردم  مشاهده  می کند  به مثابه  اندوهی  در دل وی  وارد  می شود  و زندگی  همیشه به کامش  تلخ  است و این  مجازات  وی در دنیا می باشد: غم و اندوه بی مورد  و عدم  بهره  برداری  از نعمت  های دنیا  به همراه  از دست دادن  دین!!! لاحول  و لاقوة  إلا بالله و پناه به خداوند از خساراتمند  شدن در دنیا و آخرت.

ای مؤمنان؛ حسادت با کارهای زیادی محقق می شود و انسان  را به سوی  گناهان  بزرگی  سوق  می دهد  لذا بر تک تک مؤمنان  واجب است تا دل های خود را از پلیدی های حسادت  پاک کنند  و جز در زمینه  های حق و هدایت باهم به رقابت نپردازند.

ای مؤمنان؛ خداوند  به شما  دستور داده است  تا از گزند حسادت کنندگان  به او پناه  ببريد همانطور  که فرماید: (قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ(۱)مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ(۲) وَمِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ(۳)وَمِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ(٤)وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ(٥))یعنی: (- ای پیامبر- بگو: پناه  می برم  به پروردگار سپیده  دم (۱) از گزند  هر آنچه  که - خداوند - آفریده است (۲) و از گزند شب تاریک  که - سیاهی آن- کامل  می پوشاند (۳) و از گزند آنهایی که در گره  ها می دمند ( و سحر و جادو می کنند)(٤) و از گزند شخص حسود آنگاه  که حسادت می ورزد (٥))الفلق/١-٥

این سوره  بزرگ ترین  دارو برای  علاج  آفت حسادت  می باشد و به همین  دلیل  رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم هر صبح و شام  و بعد از هر نماز و هنگام  خواب  آن را تلاوت  می فرمود  و این بیانگر سودمند  بودن  آن در راستای  دفع  زیان ها و اسباب جلب کننده  آنها می باشد لذا در تلاوت این سوره به همراه  سایر  اذکار کوشا  باشید  زیرا از اسباب  دفع  مصیبت  تلقی  می شوند.

ای مومنان؛ شایسته  هر انسان  مؤمن  است تا با هر طریقی  که برایش  امکان دارد خود را از گزند  حسودان مصون  بدارد  و این مهم  با به کارگیری اسبابی  چند  محقق  می شود که از جمله می توان  به موارد  زیر  اشاره  نمود:

- تقوی؛ پیشه  کردن  تقوای خداوند  سبب حصول خیرات  و دفع  مصیبت  ها از او می شود زیرا  خداوند  می فرماید: (إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا) يعنى: (قطعا  خداوند  از مؤمنان  دفاع  می کند)الحج/٣٨؛  دفاع  خداوند  از بنده  مصادیق گوناگونی دارد که حفاظت  او از شر حسودان و گزند دشمنان در کمین  نشسته  یکی از آنها می باشد.

یکی دیگر از اسباب  دفع  شر حسود، توبه  کردن  و بازگشت  بنده  بسوی پرودگارش  است و چه بسا برخی از مردم  از این مطلب تعجب  کرده  و بگویند: چگونه  ممکن است هم مورد  حسادت واقع  شوم  و هم طلب توبه کنم؟ چگونه  ممکن است به من ظلم شود و با این حال درخواست توبه  نمایم؟ پس به کلام ابن القيم  رحمه  الله  گوش  فرا بده  که  فایده زیادی دربردار و شنونده  را متوجه  این مطلب  می کند  که مصیبت ها و گرفتاری  های بنده ناشی  از عملکردهای اوست؛ ایشان  می فرمایند: ( فليس  للعبد  اذا  بغي  عليه، شيء  أنفع  من التوبة النصوح  الي الله تعالي) یعنی: ( هنگامی که بنده ای مورد ظلم و ستم  قرار می گیرد  هیچ چیز  برایش  سودمند  تر از توبه  خالصانه  به درگاه  خداوند  متعال  نیست) بنابراین هرگاه از سوی ظالمی  مورد  حسادت یا هر ستم دیگری  قرار  گرفتید با توبه ای خالصانه  به درگاه  خداوند  پناه  ببرید  زیرا  مصیبت وارده  به سبب گناهان تان است و خداوند می فرماید: (وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ)يعني: (هر مصیبتی  که  به  شما  می رسد  به  علت گناهانی  است  که  مرتکب  شده  آید-البته این در حالی است که-خداوند  از بسیاری  از  آنها (گناهان)  صرف  نظر می کند)الشوری/۳۰

الله اکبر؛ این است عدالت  الهی؛ لذا  بایست  بدانید  که خداوند تنها در مقابل گناهان تان  شما را مجازات  می کند به دلیل آنکه  می فرماید: (مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ..)یعنی: (  خداوند چرا باید شما را عذاب کند اگر شما سپاسگذار- نعمت های  او باشید- و به او ایمان بیاورید؟)النساء/١٤٧ برای آنکه  خداوند از مجازات کردن ما و اینکه  ظلم دیگران را بر ما مسلط  کند  بی نیاز  است اما در مواقعی به سبب گناهان مان افرادی  را بر ما مسلط  می کند  تا از این  طریق  بسویش  بازگردیم و از جاده  گناه  منصرف  شویم.

سلف امت  نیز  همین شیوه را در برابر مصیبت ها و ناملایمتی  های زندگی داشتند بطوریکه  وقتی یکی از آنان دچار گرفتاری میشد به خداوند  پناه  می برد وتجدید  توبه  می کرد  تا جاییکه  برخی از آنها وقتی از خانه  بیرون  می آمد و پای چهارپایش  می لغزید می گفت: فلان  گناه  و فلان  گناه  باعث شد تا پای مرکب من بلغزد؛ و برخی از آنها  اگر بدرفتاري  در اخلاق  همسرش مشاهده  می کرد  گناهی  را به یاد می آورد  و از آن توبه  می نمود.

و از أسماء  دختر  ابوبکر  صدیق  رضی  الله  عنهما  نقل شده است که سر ایشان درد می کرد و او از شدت  درد به خود می نالید و سپس می گفت: ( و خداوند از  بیشتر آنها  گذشت  کرده است)ایشان با گفتن این جمله  به خودشان خاطر نشان می کردند که درد سرش ناشی از گناهانش است و خداوند از بیشتر آنها صرف  نظر  کرده  است.

ولی ما در بسیاری  از  اوقات  که دچار گرفتاری  و مصیبت  می شویم  و در کارهای مان  شکست می خوریم  و به اهداف  مان  نمی رسیم  به جای  سرزنش  خودمان  دیگران  را مورد سرزنش قرار می دهیم  و فراموش  می کنیم  که مصیبت وارده ناشی  از گناهان  مان  بوده  است زیرا  خداوند  می فرماید: (وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ)يعني: (هر مصیبتی  که  به  شما  می رسد  به  علت گناهانی  است  که  مرتکب  شده  آید-البته این در حالی است که-خداوند  از بسیاری  از  آنها (گناهان)  صرف  نظر می کند)الشوری/۳۰

پرودگارا گناهان  ما را ببخش  و از آنها  درگذر 

پرودگارا  ما به خویشتن  ستم  کرده  ایم  و اگر ما را مورد  آمرزش  خود قرار  ندهی  و بر ما رحم  نکنی  قطعا  از جمله زیانکاران خواهیم  شد.

پرودگارا ما را از گزند  هر موجود  شروری حفظ  کن و گناهان  مان را بر ما مسلط  نفرما  و ما را بیامرز  و مشمول  رحمت  خویش  قرار  بده؛

پرودگارا  مسیر هدایت مان را به ما الهام  کن و ما را از گزند  نفس های مان  مصون  بدار  و ما را در راستای آنچه  که دوست داری و مورد  رضایتت  است موفق  بگردان و توفیق  گفتار و رفتار  شایسته  و تقوی را به ما ارزانی دار.

پروردگارا امنیت  را در سرزمین های ما بگستران و حاکمان ما را اصلاح  نما و سرپرستی ما را به کسی واگذار  کن که از تو بترسد و جز در راستای  رضایت تو قدم برندارد.

پرودگارا؛ما و برادران مان که در ایمان  آوردن  از ما سبقت  گرفته  اند  را بیامرز و در دل های مان  نسبت  به مؤمنان کینه  و دشمنی  قرار مده؛ پروردگارا؛ بی تردید  تو بسیار  شفیق و مهربان  هستی.

پرودگارا  بر محمد و خاندان  او درود  بفرست  همانطور  که بر خاندان  ابراهیم  درود  فرستادی؛ بی تردید  تو بسیار  ستوده  شده  و باشکوه  هستی.

شیخ دکتر / خالد بن عبدالله  المصلح

"الحسد"