شیخ الاسلام ابن تيمية رحمه الله در کتاب منهاج السنة النبوية بدعت و انحراف خوارج را از گمراهی و جهالت شان معرفی می کند و می فرماید: بدعت و انحراف خوارج از روی بی دینی و کفر نبود بلکه از روی جهالت و گمراهی شان در فهم نصوص و معانی قرآن بود و سپس در مورد رافض می فرماید: ( اصل و سرچشمه بدعت و انحراف رافض از بی دینی و کفر آنها نشأت می گیرد) حال سؤال اینجاست: مفهوم سخن شیخ الاسلام ابن تيمية رحمه الله که می فرماید: ( بدعت و انحراف خوارج از روی بی دینی و کفر نبود) چیست؟منظور از از الحاد در اینجا چیست و مصادیق بدعت شان چه بود؟ و همچنین مفهوم سخن ایشان در مورد رافض چیست که می فرماید: ( اصل و سرچشمه بدعت و انحراف رافض از بی دینی و کفر آنها نشأت می گیرد) معنی الحاد و کفر در اینجا چیست و مصادیق بدعت شان چه بود؟آیا منظور ایشان از الحاد شرک است که آنها با فریاد خواندن اهل بیت و توسل به آنها مرتکب می شوند؟
بدعة الخوارج لم تكن عن زندقة و الإلحاد