الحمد لله  و صلی  الله  وسلم  وبارك  علي  رسول  الله  و علي  آله  و صحبه؛

أما بعد:

با طلب  توفيق  از خداوند  به  پرسش  شما  پاسخ  داده  و  می گوییم:

۱- این  فهم  از حدیث  اشتباه  است  و اعتقاد  حلولی  ها ( قائلین  به  وحدت  وجود) است  که  بین  خالق  و  مخلوق تفاوتی  قائل  نیستند  زیرا  مراد  از آیه: (وَنَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِيَ)يعنى: ( و روح  متعلق  به  خود  را در او (آدم  عليه  السلام ) ديدم) اين  نيست  كه روح  سيدنا  آدم  عليه  السلام  جزئي  از روح  خداوند  متعال  است  بلكه  خداوند  متعال  روح  آدم  علیه  السلام  را از روی  تشریف و احترام  به خودش  اضافه  نموده  است-كه  به آن اضافه  تشريفي  ميگویند- و این  همانند آیه  ای  است  که  خداوند  در آن شتر  قوم  صالح  را به خودش اضافه كرده و مي فرمايد: (نَاقَةُ اللَّهِ)يعني: ( شتر  خداوند)هود/۶۴ که  در اینجا  بازهم  اضافه  شتر  به  خداوند، اضافه  تشریفی  است  و بیانگر  اکرام  و احترام  می باشد  مانند: بیت  الله (خانه  خدا)، خلق  الله ( آفریده  های  خدا) و مانند  آن  را  اضافه  تشریفی  می گویند  لذا  باتوجه  به  این  که پرسش  بر اساس  فهم  نادرست  مطرح  شده  است  به  شما  توصیه  میکنم  تا از چنین  سخنان  و اعتقاداتی  که  هیچ  ارتباطی  به  علم  ندارند  فاصله  بگیرید.

۲-اصل  در عذاب  زندگی  برزخی  این  است  که  روح  مشمول  عذاب  است  و چه  بسا  جسم  تابع  او باشد.

شیخ  دکتر  خالد  المصلح