الحمد لله رب العالمين و أصلي و اسلم علي نبينا محمد و علي آله و أصحابه اجمعین؛ و عليكم السلام و رحمة الله و بركاته؛ اما بعد:
امام ابوداود در سنن خویش حدیث (٥٢٦٧) از طریق امام زهری، از طریق عبیدالله بن عبدالله از ابن عباس رضی الله عنهما روایت کرده است گفت: ( أن النبي صلي الله عليه وسلم نهي عن قتل أربع من دواب: النملة و النحلة و الهدهد و الصرد) یعنی: ( رسول الله صلى الله عليه وسلم کشتن چهار موجود زنده را ممنوع کرده است: مورچه، زنبور عسل، شانه به سر و صرد (شیرگنجشک)) حدیث مذکور بیانگر ممنوع بودن کشتن موجودات فوق می باشد زیرا علاوه بر مفید بودن آنها مصلحت و نفعی در کشتن آنها وجود ندارد مگر اينكه موجب آزار و اذیت گردند که در این حالت جهت برطرف کردن آزار و اذیت آنها می توان تا حد نیاز آنها را از بین برد زیرا در صحیح بخاری حدیث (۳۳۱۹) و صحیح مسلم (٢٢١٤) از طریق ابوالزناد از اعرج، از ابوهریره رضی الله عنه روایت شده است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: (نزل نبي من الأنبياء تحت شجرة، فلدغته نملة، فأمر بجهازه فأخرج من تحتها، ثم أمر ببيتها فأحرق بالنار، فأوحى الله إليه: فهلا نملة واحدة؟!)یعنی: ( یکی از پیامبران- جهت استراحت- زیر درختی نشست و مورچه ای او را گزید لذا دستور داد تا همه اسباب و وسایلش را از زیر درخت بیرون بکشند و سپس فرمان داد تا لانه مورچه را آتش بزنند که خداوند به او وحی کرد: مگر یک مورچه- شما را نگزید؟ که همه مورچه ها را سوزاندی) این حدیث بیانگر جواز کشتن مورچه هایی است که موجب آزار و اذیت می شوند اما کشتن مورچه های مازاد بر مورچه های موذی جایز نمی باشد. والله أعلم.
برادر شما:
شیخ دکتر/ خالد بن عبدالله المصلح
١٤٢٧/٨/٣ هجري قمري
