برادران گرامی؛ تا چند روز دیگر سال تحصیلی جدید شروع می شود و آموزش سراها درهای خود را به روی آموزندگان و آموزگاران خواهند گشود تا علوم مختلف دینی و دنیوی را بیاموزند و پرواضح است که بسیاری از کشورها اموال هنگفت و تلاش های بی وقفه و اوقات طولانی را صرف پروژه هاى آموزشى می نمایند؛
اکنون با طلوع آفتاب سال تحصیلی جدید شایسته است تا این پرسش را از خود بپرسیم: چرا این همه تلاش بی وقفه و أموال هنگفت صرف زمینه تربیت و تعلیم می شود؟ در پاسخ به این پرسش ابتدا باید گفت: علومی که جویندگان دانش در همه مراحل تحصیلی خویش یاد می گیرند دو نوع می باشند:
نخست: علوم دینی و شرعی که انسان توسط آنها پرودگار خویش را می شناسد و با ضروریات خداشناسی از قبیل توحید ربوبیت و الوهیت و اسماء و صفات آشنا می گردد و پیامبرش محمد صلی الله عليه وسلم را می شناسد و از حقوق ایشان مطلع می گردد و از احکام شرعی همچون طهارت و زکات و روزه و حج و معاملات آگاهی می یابد که یادگیری این بخش از علوم بر هر مرد و زن مسلمانی واجب است زیرا نیاز مردم به یادگیری علوم دینی بیش از هر نیاز دیگری می باشد و به همین دلیل است که نصوص شرعی بر ضرورت وجوب یادگیری آن تاکید کرده و نسبت به آن ترغیب نموده اند.
نوع دوم، علوم دنیوی می باشند که جویندگان علم آنها را در راستای منافع دنیوی خویش و سایر مردم می آموزند و توسط آنها سیاره زمین را آباد می کنند مانند: علوم پزشکی، ریاضیات، نجوم، صنعت، هندسه و کشاورزی.
یادگیری نوع دوم از علوم برای مسلمانان فرض کفایه است و پرداختن یک نفر از میان امت به آن تکلیف را از سایر افراد امت ساقط می کند زیرا هر فرد دلسوز و خیرخواه و آگاهی می داند که یادگیری دانش دنیوی یکی از ضروریات روز امت گشته و یک مساله سرنوشت ساز برای آن تلقی می شود به دلیل آنکه ما در جریان یک مسابقه بی وقفه فرهنگی با ملت هایی قرار گرفته ایم که در راستای تحصیل علوم گوناگون شب را به روز می رسانند و سپس آموخته های خویش را در راستای خدمت به اهداف و منافع خویش به کار می گیرند.
ای مؤمنان؛ امروز ما نیازمند نهادینه کردن این هدف در بین آموزگاران و آموزدندگان خود می باشیم تا از این همه تلاش بی وقفه و صرف اموال هنگفت در زمینه تعلیم و تربیت بهره برداری کنیم و آموخته های خویش را در جهت خدمت به منافع امت به کار بگیریم زیرا تلاش های بی وقفه و أموال فراوانی که نهادهای آموزشی صرف می کنند تنها با هدف بهره برداری مالی انجام نمی شود بلکه هدف اصلی، اصلاح دین و دنیای جویندگان دانش و ارتقای سطح علمی و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی و اقتصادی امت می باشد تا از این طریق مراتب عزت و افتخار را بپیماید و در این مسابقه خطیر پیشگام شود و بر رقیبان خود فائق آید.
ای آموزگاران و پدران ومادران؛ تقوای خداوند را در خصوص دانش آموزان و دانشجویان و فرزندان تان پیشه کنید و نسبت به تربیت آنها و تعلیم شان در راستای دانش های مفید اهتمام بورزید و بذر محبت دانش و علم آموزی را در وجود شان نهادینه سازید زیرا تنها راه رسیدن به منزلت والا در دین و دنیا از طریق علم و دانش سودمند محقق می گردد:
فالعلم يرفع بيتا لا عماد له***والجهل يهدم بيت العز و الشرف
(علم و دانش خانه بدون ستون( و محقر) را والا قدر می سازد و جهالت، خانه عالی مرتبه را ویران می کند( بی ارزش نشان می دهد))جواهر الأدب (٢/٥١)
اى مؤمنان؛ دین اسلام آئینی است که بهای زیادی به دانش سودمند می دهد خواه دانش دینی باشد خواه دانش دنیوی و جای هیچ شگفتی در آن نیست زیرا اولین عبارتی که خداوند متعال بر پیامبرش عليه الصلاة والسلام وحی نموده است دستور به خواندن مى باشد: (اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ) يعنى: ( بخوان به نام پرودگارت؛ آن ذاتی که- کائنات- را آفریده است) علق/۱ زیرا خواندن، کلید آموختن دانش ها و بزرگ ترین دروازه ورود به آنها می باشد.
شيخ دکتر/ خالد بن عبدالله المصلح
لماذا نتعلم العلوم الدينية