الحمدلله  رب  العالمين  و أصلي  و اسلم  علي  نبينا  محمد  و علي  آله  و أصحابه  اجمعین؛

عليكم  السلام  و  رحمة  الله  و  بركاته؛ اما  بعد:

اصل در مورد میزان پرداختی زکات به فرد مستحق این است که به اندازه رفع  نیاز او از پول زکات به وی داده شود و این میزان در مورد هر یک از صنف های هشتگانه ای که خداوند متعال در آیه شصت سوره توبه بیان کرده است  تفاوت  می کند و مقید به یک سال یا کمتر از آن نمی باشد؛ به طور مثال: "إبن سبيل" يا مسافری که در راه مانده است یکی از اصناف  هشتگانه زکات به شمار می آید و تنها مقداری از پول زکات به او تعلق  می گیرد  که وی را به محل اقامت خودش  برساند و بیش  از آن مقدار به او داده نمی شود زیرا چه بسا در محل اقامت بهره مند از مال و ثروت باشد  و همچنین شخص "غارم" یا قرض دار هم نیز به همین ترتیب  است یعنی تنها به اندازه ای که بتواند بدهی هایش را بدهد از پول زکات به وی داده  می شود و نیازی به پرداخت مبلغ بیشتر از آن به وی نیست.

اما اهل علم در مورد فقیر فقیر: به مستمتدی إطلاق می شود که هیچ چیز  ندارد؛و مسکین مسکین: به مستمتدی  گفته می شود که دارایی اش کفاف زندگی اش را نمی کند تصریح کرده اند که میزان زکات پرداختی به آنان به اندازه ای باشد تا مخارج یک سال آنها را تامین کند ولی اصناف دیگر تنها به اندازه برطرف شدن نیازشان مشمول مال زکات  می شوند.

برادرتان:

شیخ دکتر/ خالد بن عبدالله  المصلح

١٤٣٤/٣/٥ هجري  قمري