الحمد لله  و صلي  الله  و سلم  و  بارك  علي  رسول  الله  و علي  آله  وصحبه.

أما  بعد:

أولا بایستي بخاطر هتک حرمت ماه رمضان توبه کند و سپس کفاره ای  که در صحیح  بخاری و مسلم از حدیث ابوهریره  رضی الله  عنه وارد شده است را بپردازد بدین ترتیب که درصحیح  بخاری و مسلم از طریق حمید بن عبدالرحمن  و او از ابوهریره رضی  الله  عنه  روایت می کند که گفت: ( مردی نزد رسول  الله  صلی  الله  عليه  وسلم  آمد  و گفت: ای رسول  خدا بدبخت  و هلاک شدم؛ رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  فرمود: ( چه شده است؟) آن مرد گفت: در روز  رمضان با همسرم  نزدیکی  کرده  ام) نکته ای که در اینجا  وجود دارد  این است که هنگامی  که  مرد گفت: "بدبخت و بیچاره  شدم" رسول الله صلى  الله  عليه  وسلم باسکوت  خود سخن او را تایید کرد و نفرمود: نه چنین نیست، بدبخت و هلاک نشدی این هم مانند سایر  باطل کننده  های روزه  است بلکه  فرمود: ( آیا می توانی  برده  ای آزاد کنی؟)گفت: نخیر؛ فرمود: ( آیا می توانی  دوماه  پشت سرهم روزه بگیری؟) گفت: نخیر؛ فرمود: ( آیا می توانی به  شصت فقیر غذا بدهی؟) گفت: خیر؛ابوهریره رضی الله عنه می گوید: رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  اندکی نشست و آنگاه سبدی از خرما برای ایشان  آوردند و به او فرمود: ( این سبد خرما را- در ازای  کفاره روزه ات- صدقه بده) آن مرد گفت: آیا به فقیر تر از خودمان بدهم؟ در حالیکه در مدینه خانواده ای فقیر  تر از خانواده ما وجود ندارد؟رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم لبخندی زد طوریکه دندان های نیش شان نمایان شد و فرمود: (برو و خانواده ات را با آن غذا بده)

 بنابراین بر شوهر  واجب است تا برده ای آزاد کند اگر نیافت بایستی  دو ماه پیاپی  روزه بگیرد و اگر نیافت بایستی  به شصت مستند غذا بدهد اما در مورد  اینکه  آیا قضای آن یک روز بر او واجب است یا خیر  اختلاف نظر  وجود دارد زیرا علمایی  که قائل به قضای آن یک روز از دست رفته هستند به حدیثی  استناد می کنند که در سنن  ابن ماجه  روایت شده است که بر اساس آن رسول الله صلی الله  عليه  وسلم فرمود: (و صم يوماً مكانه) یعنی: ( و یک روزهم بجای آن روز، روزه بگیر)  اما علمای حدیث  این روایت را ضعیف  دانسته اند بنابراین  قضای  آن یک روز نفعی  برای او  نخواهد داشت زیرا طبق روایتی از ابوهریره رضی  الله  عنه وارد شده است: (من أفطر يوماً  من رمضان من غير عذر لم يجزه  صيام  الدهر  و إن صامه) يعني: (هر فردی که در ماه رمضان بدون عذر روزه اش را باطل کند اگر همه سال- یا طول عمر- خود را روزه  بگیرد  بازهم قضاي  آن را به جا نیاورده است)؛ 

روایت  مذكور بصورت مرفوع به رسول  الله  صلى  الله  عليه  وسلم  نسبت  داده  می شود  اما   صحیح  نیست زیرا همانند این روایت از عبدالله  بن مسعود  رضی  الله  عنه  وارد شده است و یک قاعده فقهی  می گوید: (أن كل من أخرج عبادة  عن وقتها من غير  عذر لم ينفعه  فعلها  بعده) یعنی: ( هر فردی که عبادتی را از وقت تعیین شده آن بدون عذر به تأخیر بیندازد انجام دادن آن بعد از سپری شدن زمان تعیین شده بی فایده است) والله  أعلم. 

برادرتان:

شیخ دکتر/خالد  بن عبدالله  المصلح

١٤٢٤/١٢/١٧ هجري  قمري